Incipit
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Laus tibi, Dómine, Rex ætérnæ glóriæ.
|
Początek
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Chwała Tobie Panie, Królu wiecznej chwały.
|
Invitatorium {Antiphona ex Commune aut Festo}
Ant. Regem Mártyrum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Ant. Regem Mártyrum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, iubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem eius in confessióne, et in psalmis iubilémus ei.
Ant. Regem Mártyrum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu eius sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus eius (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus eius, et oves páscuæ eius.
Ant. Regem Mártyrum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Hódie, si vocem eius audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus iurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Regem Mártyrum Dóminum, * Veníte, adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus.
Ant. Regem Mártyrum Dóminum, * Veníte, adorémus.
|
Wezwanie {Antyfona z części wspólnych lub własne}
Ant. Pana, Króla Męczenników, * Pójdźmy uwielbiać.
Ant. Pana, Króla Męczenników, * Pójdźmy uwielbiać.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Pana, Króla Męczenników, * Pójdźmy uwielbiać.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Pana, Króla Męczenników, * Pójdźmy uwielbiać.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Pana, Króla Męczenników, * Pójdźmy uwielbiać.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Ant. Pana, Króla Męczenników, * Pójdźmy uwielbiać.
|
Hymnus {ex Proprio Sanctorum}
Regáli sólio fortis Ibériæ,
Hermenegílde, iubar, glória Mártyrum,
Christi quos amor almis
Cæli cœ́tibus ínserit.
Ut perstas pátiens, pollícitum Deo
Servans obséquium! quo pótius tibi
Nil propónis, et arces
Cautus nóxia, quæ placent.
Ut motus cóhibes, pábula qui parant
Surgéntis vítii, non dúbios agens
Per vestígia gressus,
Quo veri via dírigit!
Sit rerum Dómino iugis honor Patri,
Et natum célebrent ora precántium,
Divinúmque suprémis
Flamen láudibus éfferant.
Amen.
|
Hymn {z Sanktorału}
Tronu królewskiego mężnej Iberji blasku,
Hermenegildzie, chwało Męczenników,
których miłość Chrystusa wciela błogosławionym
chórom niebieskim.
Jak cierpliwie trwasz, zachowując posłuszeństwo
przyrzeczone Bogu, ponad które nie postanawiasz sobie nic milszego
i przezornie oddalasz od siebie rzeczy szkodliwe,
które się podobają.
Jakże panujesz nad poruszeniami,
które pokarm dają powstającej winie,
pewnemi krokami stąpając po ścieżkach,
dokąd wiedzie droga prawdy!
Niech będzie ciągła cześć Ojcu, Panu wszechrzeczy,
a Syna niechaj sławią usta modlących się,
Ducha także Bożego niechaj wynoszą
najwyższemi pochwałami.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Memor fuit in sǽculum * testaménti sui Dóminus Deus noster.
Psalmus 104(1-15) [1]
104:1 Confitémini Dómino, et invocáte nomen eius: * annuntiáte inter gentes ópera eius.
104:2 Cantáte ei, et psállite ei: * narráte ómnia mirabília eius.
104:3 Laudámini in nómine sancto eius: * lætétur cor quæréntium Dóminum.
104:4 Quǽrite Dóminum, et confirmámini: * quǽrite fáciem eius semper.
104:5 Mementóte mirabílium eius, quæ fecit: * prodígia eius, et iudícia oris eius.
104:6 Semen Ábraham, servi eius: * fílii Iacob, elécti eius.
104:7 Ipse Dóminus Deus noster: * in univérsa terra iudícia eius.
104:8 Memor fuit in sǽculum testaménti sui: * verbi, quod mandávit in mille generatiónes:
104:9 Quod dispósuit ad Ábraham: * et iuraménti sui ad Isaac:
104:10 Et státuit illud Iacob in præcéptum: * et Israël in testaméntum ætérnum:
104:11 Dicens: Tibi dabo terram Chánaan, * funículum hereditátis vestræ.
104:12 Cum essent número brevi, * paucíssimi et íncolæ eius:
104:13 Et pertransiérunt de gente in gentem, * et de regno ad pópulum álterum.
104:14 Non relíquit hóminem nocére eis: * et corrípuit pro eis reges.
104:15 Nolíte tángere christos meos: * et in prophétis meis nolíte malignári.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Memor fuit in sǽculum testaménti sui Dóminus Deus noster.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony z Psałterza według okresu}
Nokturn I.
Ant. Pamiętał wiecznie * na testament swój Pan Bóg nasz.
Psalm 104(1-15) [1]
104:1 Wyznawajcie Panu, i wzywajcie imienia jego: * opowiadajcie między pogany sprawy jego.
104:2 Śpiewajcie mu, i grajcie mu: * oznajmiajcie wszystkie dziwy jego.
104:3 Chlubcie się w imieniu świętem jego: * niech się weseli serce szukających Pana.
104:4 Szukajcie Pana, a bądźcie umocnieni: * szukajcie oblicza jego zawsze.
104:5 Pamiętajcie na dziwy jego, które uczynił: * na cuda jego, i sądy ust jego.
104:6 Nasienie Abrahamowe, słudzy jego: * synowie Jakóbowi, wybrani jego!
104:7 Onci Pan, Bóg nasz: * po wszystkiéj ziemi sądy jego.
104:8 Pamiętał wiecznie na Testament swój: * na słowo, które przykazał na tysiąc narodów.
104:9 Które postanowił z Abrahamem: * i na przysięgę swą z Izaakiem.
104:10 I postanowił ją Jakóbowi za przykazanie: * a Izraelowi za Testament wieczny,
104:11 Mówiąc: Tobie dam ziemię Chanaan, * sznur dziedzictwa waszego.
104:12 Gdy byli w małéj liczbie, * bardzo trocha, i obywatele ich:
104:13 I przechodzili od narodu do narodu, * i z królestwa do innego ludu:
104:14 Nie dopuścił im krzywdy czynić człowiekowi: * i pokarał dla nich króle.
104:15 Nie tykajcie pomazańców moich: * a na proroki moje nie bądźcie złośliwymi.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pamiętał wiecznie na testament swój Pan Bóg nasz.
|
Ant. Auxit Dóminus * pópulum suum: et firmávit eum super inimícos eius.
Psalmus 104(16-27) [2]
104:16 Et vocávit famem super terram: * et omne firmaméntum panis contrívit.
104:17 Misit ante eos virum: * in servum venúmdatus est Ioseph.
104:18 Humiliavérunt in compédibus pedes eius, ferrum pertránsiit ánimam eius * donec veníret verbum eius.
104:19 Elóquium Dómini inflammávit eum: * misit rex, et solvit eum; princeps populórum, et dimísit eum.
104:21 Constítuit eum dóminum domus suæ: * et príncipem omnis possessiónis suæ:
104:22 Ut erudíret príncipes eius sicut semetípsum: * et senes eius prudéntiam docéret.
104:23 Et intrávit Israël in Ægýptum: * et Iacob áccola fuit in terra Cham.
104:24 Et auxit pópulum suum veheménter: * et firmávit eum super inimícos eius.
104:25 Convértit cor eórum ut odírent pópulum eius: * et dolum fácerent in servos eius.
104:26 Misit Móysen, servum suum: * Aaron, quem elégit ipsum.
104:27 Pósuit in eis verba signórum suórum: * et prodigiórum in terra Cham.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Auxit Dóminus pópulum suum: et firmávit eum super inimícos eius.
|
Ant. Rozmnożył Pan * lud swój: i zmocnił go nad nieprzyjacioły jego.
Psalm 104(16-27) [2]
104:16 I zawołał głodu na ziemię: * i skruszył wszystko posilenie chleba.
104:17 Posłał przed nimi męża: * za niewolnika przedan jest Józeph.
104:18 Poniżyli w pętach nogi jego, żelazo przeszło duszę jego * aż przyszło słowo jego.
104:19 Mówienie Pańskie zapaliło go: * posłał król, i rozwiązał go; Pan ludu, i wypuścił go.
104:21 Postanowił go panem domu swego: * i książęciem wszystkiéj dzierżawy swojéj.
104:22 Aby ćwiczył książętą jego jako siebie samego: * a starce jego mądrości nauczył.
104:23 I wszedł Izrael do Egiptu: * i Jakób był obywatelem w ziemi Cham.
104:24 I rozmnożył lud swój bardzo: * i zmocnił go nad nieprzyjacioły jego.
104:25 Odmienił serce ich, aby nienawidzieli ludu jego: * i czynili zdrady nad sługami jego.
104:26 Posłał Mojżesza, sługę swego: * Aarona, którego obrał.
104:27 Położył w nich słowa znaków swoich: * i cudów w ziemi Cham.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Rozmnożył Pan lud swój: i zmocnił go nad nieprzyjacioły jego.
|
Ant. Edúxit Deus * pópulum suum in exsultatióne, et eléctos suos in lætítia.
Psalmus 104(28-45) [3]
104:28 Misit ténebras, et obscurávit: * et non exacerbávit sermónes suos.
104:29 Convértit aquas eórum in sánguinem: * et occídit pisces eórum.
104:30 Édidit terra eórum ranas: * in penetrálibus regum ipsórum.
104:31 Dixit, et venit cœnomyía: * et cínifes in ómnibus fínibus eórum.
104:32 Pósuit plúvias eórum grándinem: * ignem comburéntem in terra ipsórum.
104:33 Et percússit víneas eórum, et ficúlneas eórum: * et contrívit lignum fínium eórum.
104:34 Dixit, et venit locústa, et bruchus, * cuius non erat númerus:
104:35 Et comédit omne fænum in terra eórum: * et comédit omnem fructum terræ eórum.
104:36 Et percússit omne primogénitum in terra eórum: * primítias omnis labóris eórum.
104:37 Et edúxit eos cum argénto et auro: * et non erat in tríbubus eórum infírmus.
104:38 Lætáta est Ægýptus in profectióne eórum: * quia incúbuit timor eórum super eos.
104:39 Expándit nubem in protectiónem eórum: * et ignem ut lucéret eis per noctem.
104:40 Petiérunt, et venit cotúrnix: * et pane cæli saturávit eos.
104:41 Dirúpit petram et fluxérunt aquæ: * abiérunt in sicco flúmina;
104:42 Quóniam memor fuit verbi sancti sui: * quod hábuit ad Ábraham, púerum suum.
104:43 Et edúxit pópulum suum in exsultatióne, * et eléctos suos in lætítia.
104:44 Et dedit illis regiónes géntium: * et labóres populórum possedérunt:
104:45 Ut custódiant iustificatiónes eius, * et legem eius requírant.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Edúxit Deus pópulum suum in exsultatióne, et eléctos suos in lætítia.
|
Ant. Wywiódł Bóg * lud swój z weselem, a wybrane swe z radością.
Psalm 104(28-45) [3]
104:28 Puścił ciemności i zaćmił: * i nie uprzykrzył słów swoich.
104:29 Obrócił wody ich w krew: * a ryby ich pomorzył.
104:30 Zrodziła ziemia ich żaby * w pokojach królów ich.
104:31 Rozkazał, i przyszła rozmaita mucha: * i mszyce we wszystkich granicach ich.
104:32 Uczynił dżdże ich gradem: * i ogień palący na ich ziemi.
104:33 I potłukł winnice ich i figi ich: * i pokruszył drzewa w ich granicach.
104:34 Rzekł, i przyszła szarańcza, i chrząszcz, * któremu nie było liczby:
104:35 I pojadł wszystkę trawę w ich ziemi: * i pojadł wszystek owoc ziemie ich.
104:36 I pobił wszystkie pierworodne w ziemi ich: * pierwiastki wszelkiéj prace ich.
104:37 I wyprowadził je ze śrebrem i złotem: * a nie był między ich pokoleniem chory.
104:38 Radował się Egipt z wyjścia ich: * bo był przyszedł na nie strach ich.
104:39 Rozciągnął obłok na okrycie ich: * a ogień, aby im świecił w nocy.
104:40 Żądali i przyleciała przepiórka: * i chlebem niebieskim nasycił je.
104:41 Rozszczepił opokę, i wypłynęły wody: * płynęły rzeki na suszy.
104:42 Albowiem pomniał na słowo święte swoje: * które miał do Abrahama, sługi swego.
104:43 I wywiódł lud swój z weselem, * a wybrane swe z radością.
104:44 I dał im krainy poganów: * a roboty narodów posiedli:
104:45 Aby przestrzegali usprawiedliwienia jego, * i o zakonie jego się badali.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wywiódł Bóg lud swój z weselem, a wybrane swe z radością.
|
Ant. Salvávit eos Dóminus * propter nomen suum.
Psalmus 105(1-15) [4]
105:1 Confitémini Dómino, quóniam bonus: * quóniam in sǽculum misericórdia eius.
105:2 Quis loquétur poténtias Dómini, * audítas fáciet omnes laudes eius?
105:3 Beáti, qui custódiunt iudícium, * et fáciunt iustítiam in omni témpore.
105:4 Meménto nostri, Dómine, in beneplácito pópuli tui: * vísita nos in salutári tuo:
105:5 Ad vidéndum in bonitáte electórum tuórum, ad lætándum in lætítia gentis tuæ: * ut laudéris cum hereditáte tua.
105:6 Peccávimus cum pátribus nostris: * iniúste égimus, iniquitátem fécimus.
105:7 Patres nostri in Ægýpto non intellexérunt mirabília tua: * non fuérunt mémores multitúdinis misericórdiæ tuæ.
105:7 Et irritavérunt ascendéntes in mare, * Mare Rubrum.
105:8 Et salvávit eos propter nomen suum: * ut notam fáceret poténtiam suam.
105:9 Et incrépuit Mare Rubrum, et exsiccátum est, * et dedúxit eos in abýssis sicut in desérto.
105:10 Et salvávit eos de manu odiéntium: * et redémit eos de manu inimíci.
105:11 Et opéruit aqua tribulántes eos: * unus ex eis non remánsit.
105:12 Et credidérunt verbis eius: * et laudavérunt laudem eius.
105:13 Cito fecérunt, oblíti sunt óperum eius: * et non sustinuérunt consílium eius.
105:14 Et concupiérunt concupiscéntiam in desérto: * et tentavérunt Deum in inaquóso.
105:15 Et dedit eis petitiónem ipsórum: * et misit saturitátem in ánimas eórum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Salvávit eos Dóminus propter nomen suum.
|
Ant. Wybawił je Pan * dla imienia swego.
Psalm 105(1-15) [4]
105:1 Wyznawajcie Panu, boć dobry: * na wieki miłosierdzie jego.
105:2 Któż wysławi możności Pańskie, * da w posłuch wszystkie chwały jego?
105:3 Błogosławieni, którzy strzegą sądu, * a czynią sprawiedliwość na każdy czas.
105:4 Wspomnij na nas, Panie, w upodobaniu ludu twego: * nawiedź nas przez zbawienie twoje:
105:5 Abyśmy oglądali dobra wybranych twoich, i rozweselili się weselem ludu twego: * abyś był pochwalon z dziedzictwem twojem.
105:6 Zgrzeszyliśmyć z ojcy naszymi: * niesprawiedliwieśmy czynili, nieprawość popełnili.
105:7 Ojcowie nasi w Egipcie nie zrozumieli dziwów twoich: * nie pamiętali na wielkość miłosierdzia twego.
105:7 I draźnili, gdy wstępowali w morze, * w morze Czerwone.
105:8 I wybawił je dla imienia swego: * aby okazał możność swoję.
105:9 I sfukał morze Czerwone i wyschnęło: * i przewiódł je przez głębokości jako przez puszczą.
105:10 I wybawił je z ręki tych, którzy ich nienawidzieli, * i wykupił je z ręki nieprzyjacielskiéj.
105:11 I okryła woda te, którzy ich ciążyli: * jeden z nich nie został.
105:12 I uwierzyli słowom jego: * i wysławiali chwałę jego.
105:13 Prędko odprawili: zapomnieli uczynków jego: * a nie czekali rady jego.
105:14 I byli zjęci chciwością na puszczy: * i kusili Boga na miejscu bezwodnem.
105:15 I dał im prośbę ich: * i przepuścił nasycenie na dusze ich.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wybawił je Pan dla imienia swego.
|
Ant. Oblíti sunt Deum * qui salvávit eos.
Psalmus 105(16-31) [5]
105:16 Et irritavérunt Móysen in castris: * Aaron, sanctum Dómini.
105:17 Apérta est terra, et deglutívit Dathan: * et opéruit super congregatiónem Abíron.
105:18 Et exársit ignis in synagóga eórum * flamma combússit peccatóres.
105:19 Et fecérunt vítulum in Horeb * et adoravérunt scúlptile.
105:20 Et mutavérunt glóriam suam * in similitúdinem vítuli comedéntis fænum.
105:21 Oblíti sunt Deum, qui salvávit eos, * qui fecit magnália in Ægýpto, mirabília in terra Cham: terribília in Mari Rubro.
105:23 Et dixit ut dispérderet eos: * si non Móyses, eléctus eius, stetísset in confractióne in conspéctu eius:
105:24 Ut avérteret iram eius ne dispérderet eos: * et pro níhilo habuérunt terram desiderábilem:
105:25 Non credidérunt verbo eius, et murmuravérunt in tabernáculis suis: * non exaudiérunt vocem Dómini.
105:26 Et elevávit manum suam super eos: * ut prostérneret eos in desérto:
105:27 Et ut deíceret semen eórum in natiónibus: * et dispérgeret eos in regiónibus.
105:28 Et initiáti sunt Beélphegor: * et comedérunt sacrifícia mortuórum.
105:29 Et irritavérunt eum in adinventiónibus suis: * et multiplicáta est in eis ruína.
105:30 Et stetit Phínees, et placávit: * et cessávit quassátio.
105:31 Et reputátum est ei in iustítiam: * in generatiónem et generatiónem usque in sempitérnum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Oblíti sunt Deum qui salvávit eos.
|
Ant. Zapomnieli Boga, * który je zbawił.
Psalm 105(16-31) [5]
105:16 I rozdraźnili Mojżesza w obozie: * Aarona, świętego Pańskiego.
105:17 Otworzyła się ziemia, i pożarła Dathana: * i okryła zbór Abironów.
105:18 I zapalił się ogień w ich zborze * płomień popalił grzeszniki.
105:19 I uczynili cielca przy Horeb * i kłaniali się rycinie.
105:20 I przemienili chwałę swą * w podobieństwo cielca, jedzącego trawę.
105:21 Zapomnieli Boga, który je zbawił: * który czynił wielkie rzeczy w Egipcie, dziwy w ziemi Cham: straszne rzeczy na Czerwonem morzu.
105:23 I rzekł, że je miał wytracić: * by był Mojżesz, wybrany jego, nie zastawił się w przełomieniu przed oczyma jego:
105:24 Aby był odwrócił gniew jego, żeby ich nie wytracał: * i za nic sobie nie mieli ziemie pożądliwéj:
105:25 Nie wierzyli słowu jego, i szemrali w namiotach swoich: * nie słuchali głosu Pańskiego.
105:26 I podniósł rękę swoję na nie: * aby je położył na puszczy:
105:27 A żeby porzucił nasienie ich między narody: * i rozproszył je po ziemiach.
105:28 I poświęcili się Beel-Phegorowi: * i jedli ofiary umarłych.
105:29 I wzruszyli go ku gniewu wynalazkami swemi: * i stał się w nich większy upadek.
105:30 I stanął Phinees i ubłagał: * i przestała porażka.
105:31 I poczytano mu ku sprawiedliwości: * od narodu do narodu aż na wieki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Zapomnieli Boga, który je zbawił.
|
Ant. Cum tribularéntur * vidit Dóminus: et audívit oratiónem eórum.
Psalmus 105(32-48) [6]
105:32 Et irritavérunt eum ad aquas contradictiónis: * et vexátus est Móyses propter eos: quia exacerbavérunt spíritum eius.
105:33 Et distínxit in lábiis suis: * non disperdidérunt gentes, quas dixit Dóminus illis.
105:35 Et commísti sunt inter gentes, et didicérunt ópera eórum: et serviérunt sculptílibus eórum: * et factum est illis in scándalum.
105:37 Et immolavérunt fílios suos, * et fílias suas dæmóniis.
105:38 Et effudérunt sánguinem innocéntem: * sánguinem filiórum suórum et filiárum suárum, quas sacrificavérunt sculptílibus Chánaan.
105:39 Et infécta est terra in sanguínibus, et contamináta est in opéribus eórum: * et fornicáti sunt in adinventiónibus suis.
105:40 Et irátus est furóre Dóminus in pópulum suum: * et abominátus est hereditátem suam.
105:41 Et trádidit eos in manus géntium: * et domináti sunt eórum qui odérunt eos.
105:42 Et tribulavérunt eos inimíci eórum, et humiliáti sunt sub mánibus eórum: * sæpe liberávit eos.
105:43 Ipsi autem exacerbavérunt eum in consílio suo: * et humiliáti sunt in iniquitátibus suis.
105:44 Et vidit, cum tribularéntur: * et audívit oratiónem eórum.
105:45 Et memor fuit testaménti sui: * et pœnítuit eum secúndum multitúdinem misericórdiæ suæ.
105:46 Et dedit eos in misericórdias * in conspéctu ómnium qui céperant eos.
105:47 Salvos nos fac, Dómine, Deus noster: * et cóngrega nos de natiónibus:
105:47 Ut confiteámur nómini sancto tuo: * et gloriémur in laude tua.
105:48 Benedíctus Dóminus, Deus Israël, a sǽculo et usque in sǽculum: * et dicet omnis pópulus: Fiat, fiat.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Cum tribularéntur vidit Dóminus: et audívit oratiónem eórum.
|
Ant. Kiedy byli uciśnieni * widział Pan: i wysłuchał ich modlitwę.
Psalm 105(32-48) [6]
105:32 I wzruszyli go ku gniewu u wód sprzeciwieństwa: * i utrapiony był Mojżesz dla nich: że rozdrażnili ducha jego.
105:33 I wyraził usty swemi: * nie wygładzili poganów, o które im był Pan rzekł.
105:35 I pomieszali się z pogany, i nauczyli się uczynków ich: i służyli rycinom ich: * i stało się im na upad.
105:37 I ofiarowali syny swoje, * i córki swoje czartom.
105:38 I wylewali krew niewinną: * krew synów swoich, i córek swoich, które ofiarowali rycinom Chananejskim.
105:39 I splugawiona była ziemia krwiami, i zeszpecona ich uczynkami: * i cudzołożyli w wynalazkach swoich.
105:40 I rozgniewał się Pan zapalczywością przeciw ludowi swemu: * i obrzydził sobie dziedzictwo swoje.
105:41 I podał je w ręce poganom: * i panowali nad nimi, którzy je mieli w nienawiści.
105:42 I ciążyli je nieprzyjaciele ich, i byli uniżeni pod rękami ich: * często je wybawiał.
105:43 Ale oni do gniewu go przywodzili radami swemi: * i poniżeni byli dla nieprawości swoich.
105:44 I widział, kiedy byli uciśnieni: * i wysłuchał ich modlitwę.
105:45 I wspomniał na Testament swój: * i żal mu było według wielkości miłosierdzia swego.
105:46 I dał je na miłosierdzie * przed oczyma wszystkich, którzy je byli poimali.
105:47 Wybawże nas, Panie, Boże nasz: * a zgromadź nas z narodów:
105:47 Abyśmy wyznawali imieniowi twemu świętemu: * a chlubili się w chwale twojéj.
105:48 Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieku aż na wieki: * a niechaj rzecze wszystek lud: Stań się, stań się.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Kiedy byli uciśnieni widział Pan: i wysłuchał ich modlitwę.
|
Ant. Clamavérunt ad Dóminum * et de necessitátibus eórum liberávit eos.
Psalmus 106(1-14) [7]
106:1 Confitémini Dómino quóniam bonus: * quóniam in sǽculum misericórdia eius.
106:2 Dicant qui redémpti sunt a Dómino, quos redémit de manu inimíci: * et de regiónibus congregávit eos:
106:3 A solis ortu, et occásu: * ab aquilóne, et mari.
106:4 Erravérunt in solitúdine in inaquóso: * viam civitátis habitáculi non invenérunt.
106:5 Esuriéntes, et sitiéntes: * ánima eórum in ipsis defécit.
106:6 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum erípuit eos.
106:7 Et dedúxit eos in viam rectam: * ut irent in civitátem habitatiónis.
106:8 Confiteántur Dómino misericórdiæ eius: * et mirabília eius fíliis hóminum.
106:9 Quia satiávit ánimam inánem: * et ánimam esuriéntem satiávit bonis.
106:10 Sedéntes in ténebris, et umbra mortis: * vinctos in mendicitáte et ferro.
106:11 Quia exacerbavérunt elóquia Dei: * et consílium Altíssimi irritavérunt.
106:12 Et humiliátum est in labóribus cor eórum: * infirmáti sunt, nec fuit qui adiuváret.
106:13 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum liberávit eos.
106:14 Et edúxit eos de ténebris, et umbra mortis: * et víncula eórum disrúpit.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Clamavérunt ad Dóminum et de necessitátibus eórum liberávit eos.
|
Ant. Wołali do Pana * i wybawił je z ich potrzeb.
Psalm 106(1-14) [7]
106:1 Wyznawajcie Panu, bo dobry jest: * bo na wieki miłosierdzie jego.
106:2 Niech powiedzą, którzy są od Pana odkupieni, które wykupił z ręki nieprzyjacielskiéj: * i z krajów zgromadził je:
106:3 Ze wschodu słońca, i z zachodu: * z północy, i od morza.
106:4 Błądzili po puszczy na miejscu bezwodnem: * i nie najdowali drogi do miasta, w któremby mieszkali.
106:5 Łaknącymi i pragnącymi: * dusza ich w nich ustawała.
106:6 I wołali do Pana, gdy uciśnieni byli: * i wyrwał je z ich potrzeb.
106:7 I nawiódł je na prostą drogę: * aby szli do miasta, w któremby mieszkali.
106:8 Niechajże wyznawają Panu miłosierdzia jego: * i cuda jego synom ludzkim;
106:9 Bo nasycił duszę głodną: * a duszę łaknącą dobrami napełnił.
106:10 Siedzące w ciemnościach i w cieniu śmierci: * więźnie w niedostatku i w żelazie;
106:11 Bo się sprzeciwiali słowom Bożym: * i radę Najwyższego rozdraźnili.
106:12 I uniżone było w pracy serce ich: * upadli, a nie był, ktoby ich ratował.
106:13 I wołali do Pana, gdy utrapieni byli: * i wybawił je z ich potrzeb.
106:14 I wywiódł je z ciemności, i z cienia śmierci: * i okowy ich połamał.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wołali do Pana i wybawił je z ich potrzeb.
|
Ant. Ipsi vidérunt * ópera Dei et mirabília eius.
Psalmus 106(15-30) [8]
106:15 Confiteántur Dómino misericórdiæ eius: * et mirabília eius fíliis hóminum.
106:16 Quia contrívit portas ǽreas: * et vectes férreos confrégit.
106:17 Suscépit eos de via iniquitátis eórum: * propter iniustítias enim suas humiliáti sunt.
106:18 Omnem escam abomináta est ánima eórum: * et appropinquavérunt usque ad portas mortis.
106:19 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum liberávit eos.
106:20 Misit verbum suum, et sanávit eos: * et erípuit eos de interitiónibus eórum.
106:21 Confiteántur Dómino misericórdiæ eius: * et mirabília eius fíliis hóminum.
106:22 Et sacríficent sacrifícium laudis: * et annúntient ópera eius in exsultatióne.
106:23 Qui descéndunt mare in návibus, * faciéntes operatiónem in aquis multis.
106:24 Ipsi vidérunt ópera Dómini, * et mirabília eius in profúndo.
106:25 Dixit, et stetit spíritus procéllæ: * et exaltáti sunt fluctus eius.
106:26 Ascéndunt usque ad cælos, et descéndunt usque ad abýssos: * ánima eórum in malis tabescébat.
106:27 Turbáti sunt, et moti sunt sicut ébrius: * et omnis sapiéntia eórum devoráta est.
106:28 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum edúxit eos.
106:29 Et státuit procéllam eius in auram: * et siluérunt fluctus eius.
106:30 Et lætáti sunt quia siluérunt: * et dedúxit eos in portum voluntátis eórum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ipsi vidérunt ópera Dei et mirabília eius.
|
Ant. Ci widzieli * dzieła Boże i dziwy jego.
Psalm 106(15-30) [8]
106:15 Niechajże wyznawają Panu miłosierdzia jego: * i cuda jego synom ludzkim.
106:16 Przeto, że skruszył drzwi miedziane: * i połamał zapory żelazne.
106:17 Wybawił je z drogi ich nieprawości: * bo dla niesprawiedliwości swoich byli poniżeni.
106:18 Wszelakim pokarmem brzydziła się dusza ich: * i przybliżyli się aż do bram śmierci.
106:19 I wołali do Pana, gdy uciśnieni byli: * i wybawił je z ich potrzeb.
106:20 Zesłał słowo swoje i uzdrowił je: * i wyrwał je od ich zginienia.
106:21 Niechże wyznawają Panu miłosierdzia jego: * i cuda jego synom ludzkim.
106:22 A niech ofiarują ofiarę chwały: * i niech opowiadają uczynki jego z weselem.
106:23 Którzy zstępują na morze w okręciech, * i mają sprawy po wodach wielkich:
106:24 Ci widzieli dzieła Pańskie, * i dziwy jego na głębinie.
106:25 Rzekł, i powstał wiatr burzliwy: * i podniosły się nawałności jego.
106:26 Wstępują aż do nieba, i zstępują aż do przepaści: * dusza ich schła we złéj przygodzie.
106:27 Strwożyli się, i zataczali się jako pijani: * i wszystka ich mądrość pożarta jest.
106:28 I wołali do Pana, gdy byli uciśnieni: * i wywiódł je z ich potrzeb.
106:29 I obrócił burze jego w ciszą: * i uspokoiły się nawałności jego.
106:30 I uradowali się, że ucichły: * i przyprowadził je do portu woli ich.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Ci widzieli dzieła Boże i dziwy jego.
|
Ant. Vidébunt recti * et lætabúntur, et intéllegent misericórdias Dómini.
Psalmus 106(31-43) [9]
106:31 Confiteántur Dómino misericórdiæ eius: * et mirabília eius fíliis hóminum.
106:32 Et exáltent eum in ecclésia plebis: * et in cáthedra seniórum laudent eum.
106:33 Pósuit flúmina in desértum: * et éxitus aquárum in sitim.
106:34 Terram fructíferam in salsúginem: * a malítia inhabitántium in ea.
106:35 Pósuit desértum in stagna aquárum: * et terram sine aqua in éxitus aquárum.
106:36 Et collocávit illic esuriéntes: * et constituérunt civitátem habitatiónis.
106:37 Et seminavérunt agros, et plantavérunt víneas: * et fecérunt fructum nativitátis.
106:38 Et benedíxit eis, et multiplicáti sunt nimis: * et iuménta eórum non minorávit.
106:39 Et pauci facti sunt: * et vexáti sunt a tribulatióne malórum, et dolóre.
106:40 Effúsa est contémptio super príncipes: * et erráre fecit eos in ínvio, et non in via.
106:41 Et adiúvit páuperem de inópia: * et pósuit sicut oves famílias.
106:42 Vidébunt recti, et lætabúntur: * et omnis iníquitas oppilábit os suum.
106:43 Quis sápiens et custódiet hæc? * et intélleget misericórdias Dómini.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Vidébunt recti et lætabúntur, et intéllegent misericórdias Dómini.
|
Ant. Ujrzą sprawiedliwi * i weselić się będą, a wyrozumieją miłosierdzie Pańskie.
Psalm 106(31-43) [9]
106:31 Niech wyznawają Panu miłosierdzia jego: * i cuda jego synom ludzkim.
106:32 I niech go wywyższają w zgromadzeniu ludzi: * a na stolicy starców niech go chwalą.
106:33 Obrócił rzeki w puszczą: * a potoki wód w suszą.
106:34 Ziemię rodzajną w słone pola: * dla złości tych, którzy w niéj mieszkają.
106:35 Obrócił pustynią w jeziora wodne: * a ziemię bezwodną w strumienie wodne.
106:36 I osadził tam łaknące: * i założyli miasto ku mieszkaniu.
106:37 I posiali pola, i nasadzili winnice: * i uczyniły pożytek urodzaju.
106:38 I błogosławił im, i bardzo się rozmnożyli: * i bydła ich nie umniejszył.
106:39 I mało ich zostało: * i udręczeni są od utrapienia złego i od boleści.
106:40 Wylana jest wzgarda na przełożone: * i dopuścił, że błądzili na bezdrożnem miejscu, a nie na drodze.
106:41 I wspomógł ubogiego z niedostatku: * i uczynił jako owce familie.
106:42 Ujrzą sprawiedliwi i weselić się będą: * a wszelka nieprawość zatka usta swoje.
106:43 Któż mądry, a strzedz będzie tego? * a wyrozumie miłosierdzie Pańskie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Ujrzą sprawiedliwi i weselić się będą, a wyrozumieją miłosierdzie Pańskie.
|
℣. Exáltent Dóminum in ecclésia plebis.
℟. Et in cáthedra seniórum laudent eum.
|
℣. Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludzi.
℟. Na stolicy starców niech go chwalą.
|
Pater noster, qui es in cælis,
sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum:
fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra.
Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie:
et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ille nos benedícat, qui sine fine vivit et regnat. Amen.
Lectio 1
De Áctibus Apostolórum
Acts 20:17-24
17 A Miléto Paulus mittens Éphesum, vocávit maióres natu Ecclésiæ.
18 Qui cum veníssent ad eum, et simul essent, dixit eis: Vos scitis a prima die qua ingréssus sum in Ásiam, quáliter vobíscum per omne tempus fúerim,
19 Sérviens Dómino cum omni humilitáte, et lácrimis, et tentatiónibus, quae mihi accidérunt ex insídiis Iudæórum:
20 Quómodo nihil subtráxerim utílium, quóminus annuntiárem vobis et docérem vos, públice et per domos,
21 Testíficans Iudǽis atque Gentílibus in Deum pœniténtiam, et fidem in Dóminum nostrum Iesum Christum.
22 Et nunc ecce alligátus ego spíritu, vado in Ierúsalem: quæ in ea ventúra sint mihi, ignórans:
23 Nisi quod Spíritus Sanctus per omnes civitátes mihi protestátur, dicens: Quóniam víncula et tribulatiónes Ierosólymis me manent.
24 Sed nihil horum véreor: nec fácio ánimam meam pretiosiórem quam me, dúmmodo consúmmem cursum meum, et ministérium verbi quod accépi a Dómino Iesu, testificári Evangélium grátiæ Dei.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nostri.
℟. Deo grátias.
℟. Iste Sanctus pro lege Dei sui certávit usque ad mortem, et a verbis impiórum non tímuit:
* Fundátus enim erat supra firmam petram.
℣. Iste est qui contémpsit vitam mundi, et pervénit ad cæléstia regna.
℟. Fundátus enim erat supra firmam petram.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech nas błogosławi ten, który bez końca żyje i króluje. Amen.
Lekcja 1
Z Listu św. Pawła Apostoła do Rzymian
Rz 8:12-19
12 A tak, bracia, powinni jesteśmy nie ciału, abyśmy podług ciała żyli.
13 Albowiem jeźli podług ciała żyć będziecie, pomrzecie; ale jeźli Duchem sprawy ciała umartwicie, żyć będziecie.
14 Bo którzykolwiek Duchem Bożym rządzeni są, ci są synmi Bożymi.
15 Boście nie wzięli ducha niewolstwa znowu ku bojaźni, aleście wzięli ducha przywłaszczenia za syny, przez którego wołamy: Abba, (Ojcze)!
16 Albowiem ten Duch świadectwo daje duchowi naszemu, iżeśmy są synami Bożymi.
17 A jeźlić synami, tedyć i dziedzicmi; dziedzicmić Bożymi, a społu dziedzicmi Chrystusowymi, jeźli jednak spół cierpimy, abyśmy téż spół byli uwielbieni.
18 Albowiem mam za to, iż utrapienia tego czasu niniejszego nie są godne przyszłéj chwały, która się w nas objawi.
19 Albowiem oczekiwanie stworzenia oczekawa objawienia synów Bożych.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Święty ten o prawo Boga swojego walczył aż do śmierci: i nie bał się słowa bezbożnych:
* Bo utwierdził się na silnej opoce.
℣. Ten jest, który pogardził życiem świata, i przeszedł do królestwa niebieskiego.
℟. Bo utwierdził się na silnej opoce.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Cuius festum cólimus, ipse intercédat pro nobis ad Dóminum. Amen.
Lectio 2
Acts 20:25-31
25 Et nunc ecce ego scio quia ámplius non vidébitis fáciem meam vos omnes, per quos transívi prǽdicans regnum Dei.
26 Quaprópter contéstor vos hodiérna die, quia mundus sum a sánguine ómnium.
27 Non enim subterfúgi, quóminus annuntiárem omne consílium Dei vobis.
28 Atténdite vobis, et univérso gregi, in quo vos Spíritus Sanctus pósuit epíscopos régere Ecclésiam Dei, quam acquisívit sánguine suo.
29 Ego scio quóniam intrábunt post discessiónem meam lupi rapáces in vos, non parcéntes gregi.
30 Et ex vobis ipsis exsúrgent viri loquéntes pervérsa, ut abdúcant discípulos post se.
31 Propter quod vigiláte, memória retinéntes quóniam per triénnium nocte et die non cessávi, cum lácrimis monens unumquémque vestrum.
Acts 20:32-38
32 Et nunc comméndo vos Deo, et verbo grátiæ ipsíus, qui potens est ædificáre, et dare hereditátem in sanctificátis ómnibus.
33 Argéntum, et aurum, aut vestem nullíus concupívi, sicut
34 Ipsi scitis: quóniam ad ea quæ mihi opus erant, et his qui mecum sunt, ministravérunt manus istæ.
35 Ómnia osténdi vobis, quóniam sic laborántes, opórtet suscípere infírmos ac meminísse verbi Dómini Iesu: quóniam ipse dixit: Beátius est magis dare, quam accípere.
36 Et cum haec dixísset, pósitis génibus suis orávit cum ómnibus illis.
37 Magnus autem fletus factus est ómnium: et procumbéntes super collum Pauli, osculabántur eum,
38 Doléntes máxime in verbo quod díxerat, quóniam ámplius fáciem eius non essent visúri. Et deducébant eum ad navem.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nostri.
℟. Deo grátias.
℟. Iste cognóvit iustítiam, et vidit mirabília magna, et exorávit Altíssimum
* Et invéntus est in número Sanctórum.
℣. Iste est qui contémpsit vitam mundi, et pervénit ad cæléstia regna.
℟. Et invéntus est in número Sanctórum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et invéntus est in número Sanctórum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Ten, którego święto obchodzimy, niech wstawia się za nami u Pana. Amen.
Lekcja 2
Rz 8:28-34
28 A wiemy, że tym, którzy miłują Boga, wszystko dopomaga ku dobremu, tym, którzy są wezwani podług postanowienia święci.
29 Albowiem które przejrzał i przenaznaczył, aby byli podobni obrazowi Syna jego, żeby on był pierworodnym między wielą braciéj.
30 A które przenaznaczył, te téż wezwał: a które wezwał, te téż usprawiedliwił: a które usprawiedliwił, one téż uwielbił.
31 Cóż tedy rzeczemy na to? Jeźli Bóg za nami, kto przeciwko nam?
32 Który téż własnemu Synowi swemu nie przepuścił, ale go za nas wszystkie wydał, jako też nam wszystkiego z nim nie darował?
33 Kto będzie skarżył na wybrane Boże? Bóg jest, który usprawiedliwia.
34 Któż jest, coby potępił? Chrystus Jezus, który umarł, i owszem, który i zmartwychwstał, który jest na prawicy Bożéj, który się téż wstawia za nami.
Rz 8:35-39
35 Któż tedy nas odłączy od miłości Chrystusowéj? Utrapienie? czyli ucisk? czyli głód? czyli nagość? czyli niebezpieczeństwo? czyli prześladowanie? czyli miecz?
36 (Jako jest napisano: Iż dla ciebie cały dzień bywamy martwieni, jesteśmy poczytani, jako owce na rzeź).
37 Ale w tem wszystkiem przezwyciężamy dla tego, który nas umiłował.
38 Albowiem pewienem, iż ani śmierć, ani żywot, ani Aniołowie, ani księstwa, ani mocarstwa, ani teraźniejsze rzeczy, ani przyszłe, ani moc,
39 Ani wysokość, ani głębokość, ani insze stworzenie nie będzie nas mogło odłączyć od miłości Bożéj, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. This is he which knew righteousness, and saw great wonders, and made his prayer unto the Most High
* And he is numbered among the Saints.
℣. This is he which loved not his life in this world, and is come unto an everlasting kingdom.
℟. And he is numbered among the Saints.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. And he is numbered among the Saints.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 3
Ex libro Dialogórum sancti Gregórii Papæ
Liber 3, cap. 31
Hermenegíldus rex, Leovigíldi regis Visigothórum fílius, ab Ariána hǽresi ad fidem cathólicam viro reverendíssimo Leándro Hispalénsi epíscopo, dudum mihi in amicítiis familiáriter iuncto, prædicánte, convérsus est. Quem pater Ariánus, ut ad eándem hǽresim redíret, et prǽmiis suadére, et minis terrére conátus est. Cumque ille constantíssime respondéret, nunquam se veram fidem posse relínquere, quam semel agnovísset: irátus pater eum privávit regno, rebúsque exspoliávit ómnibus; et in arcta illum custódia conclúdens, collum manúsque illíus ferro ligávit. Cœpit ítaque Hermenegíldus rex iúvenis terrénum regnum despícere, et forti desidério cæléste quærens, in cilíciis vinculátus iacens, omnipoténti Deo ad confortándum se preces effúndere. Superveniénte autem Paschális festivitátis die, intempéstæ noctis siléntio ad eum pérfidus pater Ariánum epíscopum misit, ut ex eius manu sacrílegæ consecratiónis communiónem percíperet, atque per hoc ad patris grátiam redíre mererétur. Sed vir Deo déditus, Ariáno epíscopo veniénti exprobrávit, ut débuit, eiúsque a se perfídiam dignis increpatiónibus répulit. Ad se ítaque revérso epíscopo, Ariánus pater infrémuit, statímque suos apparitóres misit, qui constantíssimum Confessórem Dei illic, ubi iacébat, occidérunt.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nostri.
℟. Deo grátias.
Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * maiestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ maiestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Iudex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.
Lekcja 3
From the Book of Dialogues written by Pope St. Gregory
Book 3, chap. 31
King Hermenegild, son of Leovigild, King of the Visigoths, was converted from the Arian heresy to the Catholic faith by the preaching of that most worthy man, Leander, Bishop of Seville, and one of my greatest friends. Hermenegild's father was an Arian, and tried first to persuade him by promises and then to terrify him by threats to return to that heresy. But when Hermenegild continued to answer that he could never abandon the true faith now that he had come to know it, his angry father deprived him of his kingdom, took away all his possessions, and shut him up under strict guard, with his neck and hands chained. And so the young King Hermenegild began to despise the kingdom of earth and eagerly to seek the kingdom of heaven. Lying bound and in sackcloth, he poured forth prayers to Almighty God to give him strength. When Easter came, his treacherous father sent an Arian bishop to him in the middle of the night, to have Hermenegild receive sacrilegiously consecrated Communion from this bishop's hands and so be restored to his father's favour. But, as a man devoted to God, he gave the Arian bishop the rebuke he deserved and refused his treacherous offer with fitting indignation. When the bishop returned, Hermenegild's Arian father was enraged and at once sent his servants, who killed this staunch Confessor of God where he lay imprisoned.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
Te Deum
Ciebie, Boże, chwalimy: * ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu * wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie, * Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini * nieustannym głoszą pieniem:
Ukłonić się Święty, Święty, Święty * Pan Bóg Zastępów.
Pełne są niebiosa i ziemia * majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny * chór Apostołów,
Ciebie Proroków * poczet chwalebny,
Ciebie wychwala * Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi * wysławia Kościół święty,
Ojca * niezmierzonego majestatu;
Godnego uwielbienia prawdziwego * i Jedynego Twojego Syna;
Świętego także * Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, * o Chryste,
Tyś Ojca * Synem Przedwiecznym.
Ukłonić się Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo: * nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci, * otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz, * w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia * tak wszyscy wierzymy.
Poniższy werset odmawia się klęcząc
Błagamy Cię przeto, dopomóż swym sługom, * których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich * w wiekuistej chwale.
Zachowaj lud swój, o Panie, * i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi, * i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni * błogosławimy Ciebie.
Ukłonić się, jeśli jest taki zwyczaj I wysławiamy imię Twe na wieki, * na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym * zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie, * zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami, * jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję: * nie będę zawstydzon na wieki.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Deus, qui beátum Hermenegíldum Mártyrem tuum cælésti regno terrénum postpónere docuísti: da quǽsumus nobis; eius exémplo cadúca despícere, atque ætérna sectári.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Sanktorału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Boże, któryś błogosławionego Hermenegilda Męczennika Twego, królestwo niebieskie nad ziemskie przekładać nauczył, spraw, prosimy Cię, abyśmy za jego przykładem gardzili tem, co znikome, a wiecznych rzeczy pożądali.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|